Atopik dermatit

Kesin neden bilinmemektedir, ancak muhtemelen bağışıklık sistemi işlev bozukluğu olan kuru, tahriş olmuş bir cildin birleşimidir. Stres ve diğer duygusal faktörler atopik dermatitin durumunu kötüleştirebilir, ancak bunu provoke edemezler. Meydana gelme nedenini açıklamaya çalışan bir takım teoriler var:
Genetik yatkınlık – atopik dermatitli hastalarda, cilt yüzeyinde immünolojik defektler ve eksik yağ oluşumu vardır, bu da kuruluk ve etkisiz hidrasyon ile sonuçlanır. Hastada atopik dermatit bulunan bir ebeveyn varsa, cilt semptomları geliştirme riski artar.
Enfeksiyon – Atopik dermatitli hastaların derisi, sıklıkla atopik dermatitin özelliklerini gösteren bir enfeksiyona neden olabilen bir Staphylococcus aureus bakterisi ile kolonize edilir.
İklim – Düşük nem, yüksek sıcaklıklar, soğuk cildin kurumasını derinleştirir ve atopik dermatiti olan hastaları etkiler.
Hava alerjenleri – atopik dermatitin başlangıcında ev tozu ve akarların rolünün muhtemel olduğu ancak henüz kanıtlanmadığı öne sürülmüştür.

Bebeklerde, ilk döküntüler yanaklar ve kafa derisi üzerindedir. Başın saçlı tarafında ve kulağın arkasında sıkı oturan kabuklar vardır. Çocuğun ağzında ve alt çenesinin etrafında, genellikle bebek maması veya tükürükten kaynaklanan kızarma meydana gelebilir. Vücudunun ve ekstremitelerinin derisi aşırı derecede kurudur. Kaşıntı döküntüden birkaç hafta sonra ortaya çıkar ve krampların izleri vardır. Genellikle bebeklerin uykusu rahatsız olur.

Büyük çocuklarda, cildin belirgin kuruluğu ana semptomdur. Deri iri ve pul puldur. Bu cilt bölgelerinin uzun süren sürtünmesinden kaynaklanır ve en yaygın olarak kıvrımların, boyun ve ekstremitelerin ekstremitelerinde ortaya çıkar, kaşıntı çok güçlüdür. Yüz soluk ve göz çevresinde kızarıklık ve cildin karıncalanması var.

Erişkin hastalarda pruritus gün boyu bulunur ve gece daha da kötüleşir ve uyku ve yaşam kalitesinin bozulmasına neden olur. Döküntüler vücutta büyümüş, karalanmış ve dağılmıştır. Daha şiddetli durumlarda, yüz eşit olarak kızarır.

Atopik dermatit tedavisi tanıdan hemen sonra başlanmalı ve bir dermatolog tarafından takip edilmelidir. Bir dizi önlem içerir:
İlaç tedavisi – en sık kullanılan ilaçlar:
lokal anti-enflamatuar ilaçlar. Ciddi cilt tutulumu durumunda, sistemik antibiyotikler (aşırı enfekte bakteriyel enfeksiyonları kontrol etmek için), antimikotik ajanlar (mantar enfeksiyonlarının gelişimini baskılamak için) ve en şiddetli vakalarda sistemik immünosüpresif ajanlar kullanılarak iç tedaviler kullanılır.
Fototerapi – ultraviyole ışınlarının bir kombinasyonu birçok kronik vakada kullanılmaktadır. İltihaplı cilt bölgelerinde belirgin bir anti-inflamatuar etkiye sahiptir.
Uygun hijyen rejimi – cildin koruma bariyerini korumak için hafif ve yumuşak temizlik ürünlerinin kullanılması, ayrıca uygun ve maksimum tahriş edici olmayan cilt yağlayıcıların sürekli kullanımı, gerekli diyete bağlılık, yeterli hareket, uyku ve foto-koruma için alışkanlıkların yapılması.